Yûsuf, 12/17
Cüz
Hizb
Sayfa
17
قَالُوا
dediler
يَٓا
Ey
اَبَانَٓا
babamız
اِنَّا
biz
ذَهَبْنَا
gittik
نَسْتَبِقُ
yarışıyorduk
وَتَرَكْنَا
ve bırakmıştık
يُوسُفَ
Yusuf'u
عِنْدَ
yanında
مَتَاعِنَا
yiyeceğimizin
فَاَكَلَهُ
onu yemiş
الذِّئْبُۚ
kurt
وَمَٓا
fakat değilsin
اَنْتَ
sen
بِمُؤْمِنٍ
inanacak
لَنَا
bize
وَلَوْ
şayet
كُنَّا
(söylesek de)
صَادِق۪ينَ
dosdoğru
Diyanet Vakfı Meali
Ey babamız! dediler, biz yarışmak üzere uzaklaştık; Yusuf'u eşyamızın yanında bırakmıştık. (Ne yazık ki) onu kurt yemiş! Fakat biz doğru söyleyenler olsak da sen bize inanmazsın.
Suat Yıldırım Meali
16, 17. Yatsı vakti, ağlayarak babalarının yanına dönüp dediler ki: “Sevgili babamız, biz yarışmak üzere bulunduğumuz yerden ayrılırken Yusuf'u da eşyalarımızın yanında bıraktık. Bir de döndük ki onu kurt yemiş! Şimdi biz doğru da söylesek sen bize inanmayacaksın! ”